I know you are a bare vein under the frightful stare of the wind a deaf spark among the glistening multitude of stars. No one observes you, no one stops to listen to your breathing but you in your heavy pacing through the pride of nature shall come one day to the leaves of the apricot tree shall climb into the bending bodies of the little shrubs and shall roll down from the eyes of the beloved like an adolescent moon. There is an imortal stone once in passing a human angel wrote his name on it and a song no one knows yet not the maddest boys not the wisest nightingales.
(Το ξέρω εἰσαι μιὰφλέβα γυμνὴ κάτω απο τὸφοβερὸβλέμμα του ἀνεμου εἰσαι μιὰσπίθα βουβὴ μέσα στο λαμπερο πληθος των αστρων. Δὲσὲπροσέχει κανεις κανεις δε σταματα ν´ ακούσει την ανάσα σου μὰσυ μὲτὸβαρύ σου περπάτημα μες στὴνἀγέωχη φύση θα φτάσεις μιὰμέρα στὰφύλλα της βερυκοκας θ'ανέβεις στα λυγερὰκορμιὰτων μικρων σπάρτων και θὰκυκλήσεις απὸτὰμάτια μιας αγαπητικιας σαν εφηβικὸφεγγάρι. Υπάρχει μιὰπέτρα αθάνατη ποὺκάποτε περαστικος ἑνας ανθρώπινος ἀγγελος ἐγραψε τ´ονομά του απάνω της κι ἑνα τραφούδι ποὺδεν τὸξέρει ακόμα κανεις οὐτε τὰπιὸτρελα παιδιὰοὐτε τα πιὸσοφὰ τ´ αηδόνια.)*
Nikos Gatsos, Amorgos, Sally Purcell (trad.), Anvil Press Poetry, 1998
*Desculpa a acentuação esquisita, Miguel - pressa.
(Το ξέρω εἰσαι μιὰφλέβα γυμνὴ κάτω απο τὸφοβερὸβλέμμα του ἀνεμου εἰσαι μιὰσπίθα βουβὴ μέσα στο λαμπερο πληθος των αστρων. Δὲσὲπροσέχει κανεις κανεις δε σταματα ν´ ακούσει την ανάσα σου μὰσυ μὲτὸβαρύ σου περπάτημα μες στὴνἀγέωχη φύση θα φτάσεις μιὰμέρα στὰφύλλα της βερυκοκας θ'ανέβεις στα λυγερὰκορμιὰτων μικρων σπάρτων και θὰκυκλήσεις απὸτὰμάτια μιας αγαπητικιας σαν εφηβικὸφεγγάρι. Υπάρχει μιὰπέτρα αθάνατη ποὺκάποτε περαστικος ἑνας ανθρώπινος ἀγγελος ἐγραψε τ´ονομά του απάνω της κι ἑνα τραφούδι ποὺδεν τὸξέρει ακόμα κανεις οὐτε τὰπιὸτρελα παιδιὰοὐτε τα πιὸσοφὰ τ´ αηδόνια.)*
Nikos Gatsos, Amorgos, Sally Purcell (trad.), Anvil Press Poetry, 1998
*Desculpa a acentuação esquisita, Miguel - pressa.
Sem comentários:
Enviar um comentário