...And if I speak to you in parables and fables
this is that you may listen to them with greater sweetness, and the horror
cannot be talked about because it is alive
because it speechless and continues to advance
and drips during day, drips into sleep
μνησιπήμων πόνος.
Should I speak of heroes, should I speak of heroes: Michael,
who left the hospital with open wounds
was speaking perhaps of heroes on that night
when he dragged his foot on the city's blackout
and cried out; fumbling the pain that was ours: "We go
towards darkness and in the dark proceed..."
Heroes proceed in darkness.
Few are the moonlit nights I care for.
Yorgos Seferis in Τελευταίος Σταθμός (A última estação), tradução de Kimon Friar, tradução integral (e outros poemas) aqui. Versão original aqui. Poema lido aqui.
***
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωυτανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.
Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης
που έφυγε μ' ανοιχτές πληγές απ' το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας "Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν.
Sem comentários:
Enviar um comentário